ENGLISH VERSION BELOW

9 września 1939 roku, podczas bombardowania Lublina,w zakładzie fryzjerskim na Krakowskim Przedmieściu 46 zginął trzydziestosześcioletni Józef Czechowicz – jeden z czołowych poetów dwudziestolecia międzywojennego.

9 września 1939 roku, podczas bombardowania Lublina,w zakładzie fryzjerskim na Krakowskim Przedmieściu 46 zginęła dwudziestosiedmioletnia Janina Reszka – pracownica zakładu.

Niemieckie naloty na Lublin rozpoczęły się już 2 września, ale to właśnie tydzień później zbombardowane zostało centrum miasta.
Rankiem tego dnia Czechowicz dotarł do Lublina z Warszawy. Po trudach kilkudniowej podróży, chciał się umyć i ogolić. Do zakładu fryzjerskiego, mieszczącego się kilkaset metrów od jego domu rodzinnego, wybrał się z przyjaciółmi. Jeden z nich, Henryk Domiński opowiadał później: (…) Jedna [z bomb] przebiła strop i wpadła do fryzjerni. Myśmy we trzech skoczyli pod ścianę, a Czechowicz przeciwnie, wprost na bombę. W rezultacie eksplozji zawaliła się kamienica i kilka osób zginęło. Przyjaciele Czechowicza, wydostali się spod gruzów.

Janina wyszła rano z domu przy ulicy Bernardyńskiej. Kilkaset metrów dalej było wejście do Zakładu Fryzjerskiego Ostrowskiej, gdzie pracowała razem z narzeczonym. Kiedy usłyszeli alarm, wybiegli na Plac Litewski, aby się schować w rowach przeciwlotniczych. Jednak Janina zawróciła do zakładu, gdzie w kieszeni fartucha został jej zaręczynowy pierścionek. Wtedy na kamienicę spadły bomby.

Zwłoki poety zidentyfikowano na podstawie książki, którą miał w kieszeni. Został prawdopodobnie pochowany w zbiorowej mogile na cmentarzu przy ulicy Lipowej.

Janinę zidentyfikowano na podstawie pierścionka. Rodzina pochowała ją na cmentarzu przy ulicy Unickiej.

Po Józefie Czechowiczu została duża spuścizna literacka, której zwieńczeniem jest tomik poetycki pt. „Nuta człowiecza” wydany w 1939 roku. W wierszu „Żal” pisał proroczo:

(...) i bombą trafiony w stallach
i powieszony podpalacz
ja czarny krzyżyk na listach
Po Janinie Reszce zostało jedno zdjęcie i wpis w pamiętniku.

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

On 9 September 1939, during the bombing of Lublin, 36-year-old Józef Czechowicz, one of the leading poets of the interim period, died in the hairdressing salon at 46 Krakowskie Przedmieście.

On 9 September 1939, during the bombing of Lublin, twenty-sevenyear old Janina Reszka died in the hairdressing salon at 46 Krakowskie Przedmieście, where she was employed at the time of her death.

The air raid on Lublin had already commenced on 2 September, but it was not until the following week that the city centre was bombed. In the morning of that fateful day, Czechowicz eventually reached Lublin. After the demands of a few days’ journey he wanted to spruce himself up – to have a wash and a shave. Accompanied by friends, he stepped inside the hairdresser’s, which was located only a few hundred metres away from his family home. His friend Henryk Domiński recounted later: (…) One of the bombs crashed through the ceiling into the hairdresser’s. The three of us jumped towards the wall, while Czechowicz did the opposite thing. In the wake of the explosion, the house was flattened and some people perished. The friends of Czechowicz luckily escaped out of the rubble unscathed.

Janina left her home in Bernardyńska Street in the morning. A few hundred metres away was the entrance to the hair salon run by Ms Ostrowska, where she worked alongside her fiancé. Upon hearing the alarm, they ran towards Litewski Square to seek shelter in anti-air raid trenches. Yet, Janina returned to the salon, where in the pocket of her smock she had left her engagement ring. It was then that the bombs fell.

The body of the poet was identified on the basis of the book in his pocket. He was most probably interred in a collective grave in Lipowa Street.

Janina was identified on the basis of her ring. Her family buried her in the Unicka Street cemetery.

Czechowicz has left behind a considerable literary legacy, the crowning achievement of which is his volume of verse entitled nuta człowiecza (human note) (1939). In “Sorrow”, one of the poems, he prophesied his own demise:

(...) and hit by a bomb in stalls
and a hanged arsonist
a black cross next to my name
A photo and a diary entry is all that
remains of Janina Reszka.